Hollanda’nın Radboud Üniversitesi bünyesindeki bir araştırma ekibi, evrendeki tüm yıldızların yaklaşık “beşgentilyon yıl” sonra söneceği sonucuna ulaştı. Bu ifade, 78 sıfırın takip ettiği dev bir sayıyı temsil ediyor.
Bu süre, daha önce öngörülen 10 üzeri bin 100 yıllık zaman tahmininden çok daha kısa bir dilimdir. 10 üzeri bin 100, ardında bin 100 sıfır barındıran devasa bir rakamdır.
Ekibin, evrenin sona erme sürecini anlamalarında etkili olan faktörlerden biri, kara deliklerin yavaş bir şekilde buharlaşarak radyoaktif ışınlar yayması ile ilgili olan Hawking radyasyonudur.
BUHARLAŞAN KARA DELİKLER
Başlangıçta sadece kara deliklerle sınırlı olduğu düşünülen bu fenomen, yapılan araştırmalar sonucunda nötron yıldızları ve beyaz cüceler gibi diğer gök cisimlerinin de benzer bir buharlaşma sürecine girebildiği keşfedildi.
Nötron yıldızları ve beyaz cüceler, bir yıldızın yaşam döngüsündeki son aşamalardır. Büyük yıldızlar süpernova patlaması yaşadıktan sonra nötron yıldızlarına dönüşürken, daha küçük olanlar ise beyaz cücelere evrilir.
ÖLEN SON YILDIZLAR ONLAR OLACAK
Bu “ölü yıldızlar” uzun süre boyunca varlıklarını sürdürebilse de, dengesiz hale geldiklerinde bir biçimde parçalanarak yok olurlar.
Nötron yıldızlarının veya beyaz cücelerin ömrünü belirlemek, bilim insanlarının evrenin toplam yaşam süresini anlamalarına yardımcı olmaktadır. Çünkü bu gök cisimleri, evrende hayatta kalacak son yıldızlar olarak kabul ediliyor.
EVRENİN MAKSİMUM ÖMRÜ ABARTILDI
Radboud Üniversitesi’nde profesör olan Heino Falcke, önceki çalışmaların evrenin maksimum ömrünü önemli ölçüde abarttığını ifade etti.
Falcke ve ekibi, Hawking radyasyonunu da dahil ederek evrenin sonunun bir beşgentilyon yıl süreceğini hesapladı.
HAWKING RADYASYONU NEDİR?
Ünlü fizikçi Stephen Hawking, 1975 yılında kara deliklerden parçacıkların ve radyasyonun kaçabileceğini öne sürdü. Bu teori, kara deliklerin çekim gücünün her şeyi hapsettiği inancını sorguladı.
Hawking, bir kara deliğin çevresinde iki geçici parçacığın oluşabileceğini belirtti. Bu parçacıklardan biri kara deliğe kapılırken, diğeri kaçarak dışarı çıkmaktadır.
Kaçan parçacıklar Hawking radyasyonu olarak adlandırılmaktadır. Zamanla daha çok parçacık kaçtıkça, kara deliklerin boyutu ve kütlesi azalmaya başlar. Bu durum, aynı zamanda Albert Einstein’ın görelilik teorisi ile çelişen bir durumu ortaya koymaktadır.
