Galen Winsor, 1985 yılında radyoaktif uranyum elementini tüketerek bu maddenin zararsız olduğunu kanıtlamak isteyen bir nükleer kimyagerdi.
Bu olaydan sonra, Winsor’un 23 yıl daha yaşamaya devam etmesi dikkat çekicidir; 2008 yılında 82 yaşında hayata veda etmiştir.
Kendisi, uranyumu yerken kayda almasının sebebi olarak yıllarca süren deneyimlerinden kaynaklanan güven duygusunu göstermekteydi. Zamanla, bu maddenin zararlı olduğu yönündeki yaygın inanışlara duyarsızlaşmıştı.
Ölüm nedeni tam olarak belirtilmediği için, bu sıra dışı davranışının sağlığına nasıl etki ettiği belirsizliğini koruyor. Ancak, günümüzde böyle bir davranışın insan vücuduna ciddi zararlar verebileceği konusunda endişe duymamak elde değil.
URANYUM İNSAN VÜCUDUNU NASIL ETKİLER?
Her şeyden önce, doğal ve seyreltilmiş uranyumun insan vücuduna etkisi, kimyasal toksisitesine dayanmaktadır. Yani, radyoaktif olmasına rağmen en büyük zararı kimyasal yapısıyla vermektedir.
Uranyumun en fazla etkilediği organ böbreklerdir. Hem insanlara hem de hayvanlara yapılan testlerde, uranyuma maruz kalmanın böbrek hasarına yol açtığı tespit edilmiştir.
Suda çözünebilen uranyum bileşikleri, daha düşük dozlarda bile böbrek hasarına neden olabilirken; çözünürlüğü düşük olan formlar solunduğunda solunum sistemine zarar verebilmektedir.
Böbrek hasarı haricinde, uranyum bileşikleri yutulduğu, solunduğu ya da vücutta metal parçası olarak bulunduğu durumlarda başka belirgin sağlık sorunları gözlenmemiştir.
ARAŞTIRMALAR NE DİYOR?
Böbrek hasarı dışında, uranyum bileşikleri ile ilgili yapılan gözlemler başka tutarlı sağlık sorunlarına işaret etmemektedir. Bazı hayvan deneylerinde uranyuma maruz kalmanın doğurganlık üzerinde olumsuz etkiler yarattığı ortaya konmuş, diğer araştırmalarda ise bu etkinin gözlenmediği bilgisi paylaşılmıştır. Ayrıca, yüksek çözünürlükteki uranyum bileşiklerinin deriye uygulanması hayvanlarda tahrişe ve hafif cilt hasarına yol açmıştır.
Winsor’un 20 yıldan fazla bir süre daha yaşaması, onun ne denli şanslı olabileceğini düşündürüyor.
